Plac Wolności

Historia Placu Wolności jest ściśle związana z historią Komarom. Decyzja Trianon podzieliła miasto na dwa brzegi rzeki. Potrzebne były nowe budynki dla niezależnej administracji miejskiej, administracji publicznej i edukacji publicznej. Podczas intensywnych prac budowlanych wzniesiono dwa imponujące budynki - Szkołę Obywatelską i Ratusz, które dominują nad wschodnią i zachodnią ścianą Placu Wolności. Pomnik Pamięci Wojny Światowej, który tworzy centrum placu, został stworzony przez Jánosa Zsákodi-Csiszéra. Jest to jeden z centralnych budynków Pałacu Gminy Żydowskiej. Pomnik z brązu poświęcony mieszkańcom Komárom, którzy zginęli w I wojnie światowej, pochodzi z 1923 roku i przedstawia żołnierza rannego w walce. Za pomnikiem znajduje się 8 rzymskich sarkofagów.

Po lewej stronie placu znajduje się neobarokowy ratusz, zbudowany w 1929 r. według planów budapeszteńskich architektów Ágostona Grestenbergera i Károly'ego Árvé. Na tympanonie fasady znajduje się ozdobnie wyrzeźbiony herb Wolnego Królewskiego Miasta Komárom. W piwnicach ratusza znajduje się kolekcja węgierskiej historii morskiej autorstwa Ferenca Juby.

Po drugiej stronie placu znajduje się Szkoła Podstawowa Petőfi Sándor. Została ona zbudowana w latach 1926/27 pod kierownictwem mistrza budowlanego Béli Marshalla według planów Gyuli Waldera, profesora Wyższej Szkoły Sztuki i Projektowania. W 1952 r. dwupiętrowy neobarokowy budynek otrzymał imię Sándora Petőfiego.

Gáspár Alapy, były burmistrz Komáromu, urodził się w Komáromie Północnym w 1880 roku. Po ukończeniu studiów w 1907 r. rozpoczął pracę w urzędzie miejskim w Komaromie Północnym. W 1921 roku przeniósł się do Komáromu Południowego, gdzie od 1922 roku pracował w administracji miasta jako zastępca burmistrza, a od 1928 roku został mianowany burmistrzem. Za jego kadencji nastąpił ogromny rozwój południowej części miasta. Jego zasługą jest wybudowanie ratusza, pałacu finansowego, dwóch kościołów, tylu samo domów modlitwy, trzech szkół, komendy policji, urzędu skarbowego, koszar finansowych, osiedla kolejowego i kąpieliska. Otwarto bibliotekę publiczną, kino i prywatną szkołę muzyczną. Z osady z siedmioma ulicami Komárom przekształcił się w dobrze prosperujące miasteczko z 53 ulicami. W czasie jego kadencji jako burmistrza liczba mieszkańców potroiła się. Dzięki swojej popularności i w uznaniu zasług został 15 lipca 1939 r. burmistrzem zjednoczonego Komáromu.