Wybierz swój język
Wybierz swój język
Renowacja Gwiazdy Twierdzy (Csillagerőd HU) umożliwiła zaprezentowanie liczącej ponad 100 lat kolekcji odlewów gipsowych budapeszteńskiego Muzeum Sztuk Pięknych.
Kiedy muzeum zostało otwarte w 1896 roku, w pierwszej dekadzie XX wieku, posiadało ponad tysiąc replik ważnych dzieł rzeźbiarskich od starożytności do renesansu.
Od lat 20. XX wieku kolekcje replik stopniowo traciły na popularności, a po II wojnie światowej gipsowe odlewy nie były zabezpieczane i restaurowane: Czekały je dziesięciolecia rozkładu.
W wyniku prac konserwatorskich rozpoczętych w 2015 roku, w nowej ekspozycji w twierdzy można podziwiać ponad 200 znakomitych replik ze starożytności, średniowiecza i renesansu.
Na wystawie znajduje się około trzystu replik z odlewami gipsowymi najsłynniejszych rzeźb od archaicznej sztuki greckiej do XVI wieku. Wystawa w Komárom podzielona jest na dwa duże obszary. Jednym z nich jest dawny budynek koszarowy wewnątrz twierdzy, który został przekształcony w przestrzeń wystawową. W linearnej przestrzeni prezentowana jest sztuka starożytna w postaci archaicznej, a następnie klasycznej sztuki greckiej, hellenistycznej i rzeźby rzymskiej.
Znajdują się tu kopie wybitnych dzieł, takich jak słynna rzeźba antyczna Niosący cielę, klasyczne dzieło Praksytelesa Hermes z dzieckiem Dionizosem, hellenistyczna Afrodyta z Melos (Wenus z Milo) czy słynna rzymska grupa Laokona. W pozostałych pomieszczeniach sal koszarowych wystawione są repliki z okresu średniowiecza i renesansu, dające wgląd w historię rzeźby renesansowej, zwłaszcza poprzez dzieła florenckie, kopie po Donatello, Luca della Robbia i Michale Aniele.
Znajdują się tu kopie wybitnych dzieł, takich jak słynna rzeźba antyczna Niosący cielę, klasyczne dzieło Praksytelesa Hermes z dzieckiem Dionizosem, hellenistyczna Afrodyta z Melos (Wenus z Milo) czy słynna rzymska grupa Laokona. W pozostałych pomieszczeniach sal koszarowych eksponowane są repliki z okresu średniowiecza i renesansu, dające wgląd w historię rzeźby renesansowej, zwłaszcza poprzez... Drugą ważną częścią ekspozycji jest wielka sala na dziedzińcu. W sali tej znajdują się monumentalne kopie renesansowe, w tym odlewy Gattamelaty Donatella i rzeźby konne Andrei del Verrocchio przedstawiające Bartolomeo Colleoniego. Podstawa tego ostatniego posągu konnego jest o tyle wyjątkowa, że jest jedyną na świecie kopią oryginału. Wystawiona jest również replika bramy z pozłacanego brązu z Baptysterium we Florencji, wykonana przez Lorenzo Ghiberti i nazwana przez Michała Anioła "Bramą Raju".gh dzieła florenckie, kopie po Donatello, Luca della Robbia i Michale Aniele.
Fort Gwiaździsty - poprzednik tureckiej Palisady św. Piotra - znajduje się naprzeciwko wschodniego bastionu Starego Zamku. Prace budowlane rozpoczęto w 1568 r. pod dowództwem Miklósa Pállfy'ego. Latem 1586 r. ukończono filary mostu, które mogły pomieścić 100-100 koni. Forty przyczółkowe miały chronić centralną twierdzę przed atakami z zaskoczenia, blokować ruch na rzece, chronić istniejący most lub w razie potrzeby nowy, a także służyć jako baza dla dział kawaleryjskich przeciwko napastnikom. Wraz z zakończeniem walk tureckich fortyfikacje straciły swoją główną funkcję i zostały opuszczone.
Jesienią 1848 roku twierdza została odbudowana z nowym zapałem pod kierownictwem Ignáca Töröka. Celem była obrona miasta od zewnątrz. Ochotnicy z Veszprém, którzy tu służyli, zapobiegli próbie budowy mostu przez wojska cesarskie. Podczas ataków w kwietniu 1849 r. morderczy ogień armatni Chillagerőd odparł ataki armii cesarskiej. W dniu 2 października 1849 r., dwa miesiące po zawieszeniu broni w II wojnie światowej, system twierdzy został poddany Austriakom. Obrońcy przemaszerowali w szyku wojskowym na teren w pobliżu Twierdza Gwiazda. O godzinie 4 po południu pojawił się George Klapka, którego obrońcy witali ze łzami w oczach, zanim broń została załadowana do gulasów. Nasi obrońcy zostali zastąpieni przez oddziały cesarskie.
Fort został prawie całkowicie zburzony w 1850 r. i odbudowany z kamienia i cegły w latach 1850-1870 jako najważniejszy element nowego systemu obronnego.
Używany był przez armię monarchii jako koszary i obóz. Po 1920 roku stał się magazynem amunicji Królewskiej Armii Węgierskiej. Od października do grudnia 1944 r. był wykorzystywany jako punkt zbiorczy dla deportowanych. Po II wojnie światowej był wykorzystywany jako schron awaryjny, a później jako magazyn warzyw.
Jego charakterystyczny gwiaździsty kształt tworzą cztery otwarte do wewnątrz skrzynie bateryjne, których zewnętrzna połowa wzmocniona była kamieniami i połączona kamiennym murem. Całość chroniona była głębokim rowem. Na dziedzińcu znajduje się rozbudowany, ośmiokątny, forteczny budynek koszarowy.
